1. Rokiem obrotowym spółki jest rok kalendarzowy stosowany również do celów podatkowych, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia.

2. W skład roku obrotowego wchodzą okresy sprawozdawcze. Za okres sprawozdawczy przyjmuje się miesiąc. Ostateczny termin wprowadzenia do ksiąg rachunkowych wszystkich zapisów dotyczących danego miesiąca oraz zamknięcia tego miesiąca to trzeci dzień roboczy kolejnego miesiąca. Faktury kosztowe, które wpłyną do jednostki po zamknięciu miesiąca, zostają ujęte w miesiącu następnym. Inny termin obowiązuje przy zamykaniu roku obrotowego. Księgi rachunkowe zamyka się na dzień kończący rok obrotowy nie później niż w ciągu 3 miesięcy od tego dnia.

3. Księgi rachunkowe obejmują: dziennik zbiorczy, księgę główną (ewidencja syntetyczna), księgi pomocnicze (ewidencja analityczna), zestawienie obrotów i sald księgi głównej oraz sald kont pomocniczych.

4. Wykaz kont syntetycznych, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń oraz zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych zawierających zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniem zapisów księgi głównej (zakładowy plan kont) stanowi załącznik nr 1 do niniejszej polityki rachunkowości. Prowadzona bieżąca aktualizacja kont syntetycznych nie wymaga odrębnej uchwały. Wykaz stosowanych kont syntetycznych powinien być aktualizowany co najmniej raz na zakończenie roku obrotowego.

5. Sprawozdanie finansowe spółki obejmuje:

   • informacje ogólne – zgodnie z zał. nr 4 do ust. o rach. (jednostka mikro),

   • bilans – zgodnie  z zał. nr 4 do ust. o rach. (jednostka mikro)

   • informacje uzupełniające do bilansu – zgodnie  z zał. nr 4 do ust. o rach. (jednostka mikro),

   • rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym – zgodnie  z zał. nr 4 do ust. o rach. (jednostka mikro).

6. Spółka z o.o. „KRUZIK4x4” prowadzi księgi rachunkowe w swojej siedzibie pod adresem: ul. Fredry 1 , 82-500 Kwidzyn, w formie elektronicznej za pomocą programu „Ognik Premium” w wersji 1.8.69E lub wyższej. Program ten jest wykorzystywany przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych od dnia 01.01.2023r. Archiwizację bazy danych przeprowadza się co miesiąc i zapisuje na zewnętrznym nośniku danych.

7. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych jest oryginał dowodu księgowego, niemniej jednak w przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych stosuje się dowód zastępczy. Dowód sporządza osoba przeprowadzająca operację i określa w nim rodzaj oraz wartość operacji a także przyczynę braku zewnętrznego dowodu obcego.

8. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się WNiP o wartości początkowej wynoszącej co najmniej 10 000 zł. Amortyzację wartości niematerialnych i prawnych rozpoczyna się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości niematerialne i prawne przyjęto do używania. Wartości składników majątku mających cechy wartości niematerialnych i prawnych o wartości nieprzekraczającej kwoty10 000 zł zalicza się do kosztów bieżącej działalności operacyjnej.

9. Dokumentami ewidencjonującymi stan i ruch wartości niematerialnych i prawnych są:
         dowody OT – przyjęcie wartości niematerialnych i prawnych,
         dowody LT – likwidacja wartości niematerialnych i prawnych.

10. Spółka, będąc jednostką mikro, dokonuje odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych według zasad określonych w przepisach podatkowych.

11. Składniki majątku spełniające definicję środków trwałych, których wartość początkowa wynosi co najmniej 10.000 PLN, zalicza się do środków trwałych podlegających amortyzacji metodą liniową. Amortyzację środków trwałych rozpoczyna się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki trwałe przyjęto do używania.

12. Składniki majątku spełniające definicję środków trwałych, których cena jednostkowa nie przekracza 10.000 PLN, nie zalicza się do środków trwałych. Ich wartość jest odnoszona bezpośrednio w koszty zużycia materiałów w miesiącu oddania do używania.

13. Do środków trwałych używanych stosuje się indywidualne stawki amortyzacji.

14. Odpis z tytułu trwałej utraty wartości – w przypadku kiedy środek trwały przestanie być kontrolowany przez jednostkę z powodu jego planowanej likwidacji lub gdy nie przynosi spodziewanych efektów ekonomicznych, a także w przypadku zmiany technologii, dochodzi do utraty wartości. W takim przypadku dokonuje się odpisu aktualizującego. O jego wysokości decyduje kierownik jednostki, jednak nie może być ona niższa od ceny sprzedaży netto tego środka trwałego. W przypadku braku informacji co do ceny sprzedaży, należy zastosować wycenę według wartości godziwej. W sytuacji gdy ustanie przyczyna, dla której dokonano odpisu z tytułu trwałej utraty wartości, dokonuje się przywrócenia wartości pierwotnej środka trwałego.

15. Dokumentami ewidencjonującymi stan i ruch środków trwałych są m.in.:
          dowody OT – przyjęcie środka trwałego,
          dowody LT – likwidacja środka trwałego,
          dowody SP – sprzedaż,
          dowody NP – nieodpłatne przekazanie.

16. Dla poszczególnych momentów zmian przyjmuje się następujące daty:

• przyjęcie środka trwałego w budowie – datę zakończenia środka trwałego w budowie, tzn. protokolarnego przyjęcia środka do użytkowania. 

• przyjęcie środka z bezpośredniego zakupu – datę przyjęcia do eksploatacji,

• likwidacja – datę zatwierdzenia protokołu likwidacji przez kierownika jednostki,

• nieodpłatne przyjęcie lub przekazanie – datę sporządzenia protokołu zdaw-odbiorczego,

• przeszacowanie – datę urzędowej aktualizacji wyceny środków trwałych określoną w przepisach,

• aktualizacja – datę dokonania odpisu aktualizującego,

• ujawnienie niedoboru lub nadwyżki – datę ujawnienia różnicy inwentaryzacyjnej wynikającej z protokołu komisji,

• sprzedaż – datę dokonania sprzedaży,

• zmiana miejsca użytkowania – datę protokołu odbioru przez nowego użytkownika.

17. Należności i zobowiązania wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty. Spółka, posiadając status jednostki mikro, rezygnuje z zachowania zasady ostrożności przy wycenie składników aktywów i pasywów.

18. Materiały biurowe, środki czystości, środki BHP, napoje, art. spożywcze, przekąski, paliwo odpisuje się w koszty działalności w pełnej wartości wynikającej z faktur (rachunków) pod datą ich zakupu.

19. Koszty bieżącej działalności operacyjnej ewidencjonuje się na kontach Zespołu 4 – „Koszty według rodzajów”. W czasie rozlicza się koszty działalności operacyjnej w przypadku, gdy okres, którego dotyczą, jest dłuższy niż jeden rok obrotowy. Koszty działalności operacyjnej dotyczące więcej niż jednego okresu sprawozdawczego, ale nie wykraczające poza rok obrotowy zalicza się w całości do kosztów bieżącego okresu sprawozdawczego. Rezerwy na świadczenia emerytalne i rentowe – nie są szacowane. Rezerwy na wydatki przyszłych okresów (bierne rozliczenia kosztów) tworzy się w razie potrzeby, zgodnie z planowanymi kosztami związanymi z realizowanymi przez spółkę przychodami.

20. Do przeliczenia należności i zobowiązań w walutach obcych jednostka stosuje kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu. Wydatki poniesione podczas zagranicznych podróży służbowych przelicza się na złote według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji.

21. Do wyceny środków na rachunkach walutowych jednostka stosuje metodę kursów przeciętnych. Wycenę środków na rachunkach walutowych, na kontach należności i zobowiązań na dzień bilansowy i wynikające z niej różnice kursowe zalicza się do przychodów/kosztów podatkowych bieżącego roku. W kolejnym roku podatkowym powstałe różnice kursowe liczy się od początku roku obrotowego do dnia uregulowania zobowiązania/należności; od początku roku obrotowego do dnia rozchodu waluty z rachunku walutowego.

22. Inwentaryzację rzeczowych składników majątku spółka przeprowadza raz w roku.

23. Ustala się, że dla rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku spółki jako kwoty istotne traktuje się te kwoty, które przekraczają 5% sumy bilansowej wynikającej ze sprawozdania finansowego za poprzedni okres sprawozdawczy.

24. Spółka dokonuje transakcji bezgotówkowych z podmiotami zewnętrznymi. W wyjątkowych sytuacjach ewidencja rozliczeń gotówkowych jest prowadzona na koncie 240 „pozostałe rozrachunki”, a w analityce rozrachunki z osobą upoważnioną do dokonywania zakupów. Wszelkie operacje gotówkowe ujmowane na koncie 240 powinny być właściwie udokumentowane dowodami księgowymi spełniającymi wymogi określone w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Powinny zawierać:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu,

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

25. Spółka nie tworzy aktywów i rezerw z tytułu podatku odroczonego.